De Stichting en de site.

Na een ruime pauze komt hier dan weer een vervolg.

Het afgelopen half jaar is veel energie gestopt in het inrichten van de stichting, die de boodschap die ik in mijn boek formuleer, verder wil verkennen en uitdragen. Deze kreeg al  in juni 2013 bij de notaris haar beslag . Het bestuur van deze Stichting Liefde, Ontwikkeling en Verbondenheid, L.O.V. varieerde in samenstelling op zoek naar een eendrachtige boodschap en visie. Dit bleek toen we op weg waren om de beleidsvisie te formuleren voor het verkrijgen van de ANBI status. Inmiddels is deze klus geklaard en de ANBI status verkregen. Dit maakt het mogelijk om schenkingen te doen aan deze vrijwilligersorganisatie met belastingvoordelen.

Voor deze ANBI status was het  ook nodig een website te vervaardigen, zodat de vereisten daarvoor te controleren zijn. De website kreeg de naam http://www.vlow.nu. De 3 letters l, o en v  werden aangevuld met de w van waarde/waardigheid, voor een pakkende site-naam in een tijd waarin het woord flow een betekenis kreeg op het gebied waarop de Stichting actief gaat worden.

Het woord Paradigma zal daar een grote plaats innemen. Een paradigma duidt op de mogelijkheid de werkelijkheid vanuit een ander, nieuw perspectief te bezien. Op de site zullen de komende tijd een aantal terreinen aangetroffen kunnen worden waarop het Nieuwe Paradigma (NP) vèrstrekkende invloed zal uitoefenen. We komen in een heel nieuwe evolutiefase. Het is een uitwerking van de boeken van ND Walsch. De kennis werd daarin geformuleerd. De boeken en de interesse erin lijken een vroegtijdige ondergang beschoren, maar  ik zie dat we de aansluiting nog zoeken naar situaties waarin die kennis gebruikt kan worden. Ik heb het stellige gevoel dat dit het werk was dat ik de laatste 20 jaar gedaan  heb: hoe vertaal je de kennis die er al is naar de  personen die daar wat aan kunnen hebben en naar de plekken waar ze kunnen werken. Vertalen is het sleutelwoord: emoties zijn de taal van de ziel. Van onszelf, die deze emoties hebben, zodat we onszelf bewust worden van een diepere identiteit, de ziel, die heel wat anders is dan de overlevingsidentiteit waarin we ons doorgaans herkennen. Op deze manier met emoties omgaan kan een revolutie veroorzaken op vele terreinen van het leven en van de maatschappij.

 

verkrijgbaarheid van het boek

Uitgeverij Zwerk is  helaas gestopt met het uitgeven van de boekenlijn Spiritualiteit.
Het boek is nog verkrijgbaar via Bol.com en bij mij.
U kunt het bestellen via mijn mail-adres: zijns-werk@ziggo.nl

Aanvulling op het boek “Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk”

  

Correctie op de indeling van de evolutiegroepen. 

Het boek is inmiddels ongeveer 2 jaar klaar. Ondertussen hebben de gesprekken en begeleidingen voortgang gevonden. De inzichten  blijven zich echter ook verfijnen of moeten bijgesteld worden.

In de indeling die ik in het boek heb uiteengezet bleven nog altijd een aantal zaken niet geheel bevredigend. Met name in de groepen 3, 4 en 5.

Groep 4 werd in Walsch geformuleerd als “Dan lijken er mensen te zijn die weten, maar die niet weten dat zij weten. Zij slapen. Maak ze wakker.

En groep  5: Dan lijken er mensen te zijn die weten, maar die doen alsof ze niet weten. Zij zijn acteurs. Geniet van hen.

Omdat het voor mij een evolutiesprong lijkt, dat ons denken dat tot nu toe oplossingsgericht met gevoelens om gaat, moet ontdekken dat het eindelijk eens moet gaan bestuderen WAT het beschermde, leek het me logisch dat deze stap tussen het “wekken” van groep 4 en het “weten” van groep 6 thuishoort. En vanuit dat gezichtspunt is het beeld van de toneelspeler, die uit zijn gevoel kan stappen en er naar kijken, daar op zijn plaats. Wie dat kan is al een heel eind uit het lijden weggekomen, omdat de energie van de gevoelens nu eindelijk omgezet kan worden in de voeding voor onze diepste identiteit, de ziel. Hoe meer we ons druk over iets maken, hoe duidelijker hetgeen ons raakt, te maken heeft met iets dat we belangrijk vinden, dus bij die diepste identiteit hoort.

Dat betekent echter ook, dat het grote werk nog wel in die groep moet gebeuren. Dat klopt dan weer niet met Gods uitspraak: Geniet van hen. Dat klinkt al veel meer als een bij deze groep behorende ingebouwde vreugde. “We zijn er. Nu anderen nog helpen en ook hen blij maken.”

Mijn conclusie is dan ook dat we mensen die dit bereikt hebben, waarschijnlijk nauwelijks tegenkomen. Zij zijn al behoorlijk ontwikkeld op de evolutieladder. En zeker als (huis)arts is het onwaarschijnlijk dat je ze tegenkomt: Als je bijna verpletterd wordt onder deze wereld met haar lijden kom je bij de hulpverleners terecht. De hoofdoorzaak van alle lijden beschouw ik toch als een niet beschermd zijn voor indringende gebeurtenissen en gevoelens in de kwetsbaarste periode en niet geleerd hebben om te gaan met negatief geladen emoties.

Daar komt bij dat Gods advies met betrekking tot de 4^e groep (Zij slapen. Maak ze wakker.) ook nog eens op gespannen voet staat met Christus’ uitspraak over de rijken: “Het is voor een kameel gemakkelijker om door het oog van een naald te kruipen dan voor een rijke, om het rijk der hemelen binnen te gaan”. Dat past heel erg bij de enorme behoefte aan compenseren, projecteren en ontkennen van de “mannelijke” groep, die al erg zijn grootsheid voelt in de evolutiereeks, maar in deze wereld nog niet begrepen heeft dat die grootsheid die van de ziel, dus Liefde,  betreft. Het mannelijke schild zit nog erg om de vrouwelijke kern. Dat is blijkbaar een zo comfortabele positie dat Christus tot zulke uitspraken komt. 

We moeten dus helaas een forse correctie toepassen. Ik hoop dat u nu niet geheel in de war komt. Het is handig deze blog uit te printen en als bijlage bij het boek te houden.

Groep 3 van mijn boek heet in het vervolg groep 3 A.

De groep 4 van mijn boek krijgt dus nu het kopje groep 3 B.

Groep 5 van mijn boek wordt dan groep 4.

Over de nieuwe groep 5 moet nu dus nog iets nieuws gezegd worden. We moeten daar speculeren. De kenmerken zijn toch androgyn, net als groep 6. Dus een Zelf-verzekerde mens met een innerlijke zachtheid (vrouwelijk) die door de kracht van het mannelijke wordt opgericht en tot uitstraling gebracht. Zij genieten al van Wie zij zijn, elke emotie is oefenmateriaal om nog verder te komen in het kennen van de bedoeling van ons leven: herinneren Wie wij zijn. Als God alles is, is alles ook God. Ook wij. Alles is van hetzelfde weefsel (energiepatronen?) gebouwd, ook wij. Maar als top van de aardse evolutie met onze enorme complexe lichaamsstructuren zijn wij nu op de grens van dit bewust worden Wie we zijn, en we beginnen te ontdekken dat we de enorme energieën daarvan zouden mogen kennen en gebruiken. We zijn aan het verschuiven van onze overlevingsidentiteit naar die van de diepste identiteit, die van de ziel. De ziel die zich laat zien in onze emoties. Dit is echt een uitzicht uit het lijden, en een zeer vreugdevolle zijnswijze.

Geniet van hen heeft ook een speelse klank. Het is om deze reden dat ik denk dat deze groep ook een langdurige ontwikkelingsfase zal hebben: het kind met zijn speelsheid komt terug, en spelen is heerlijk. Deze fase is waarschijnlijk daarmee af te grenzen van de 6^e groep, het Christusbewustzijn, de wijsheid, het Zijn zelf. De volgroeidheid, de wijsheid, De Kracht, De Liefde.

Verder nog iets over groep 3. “Pas op voor hen, ze zijn gevaarlijk”, staat er in Walsch. Het is het mannelijke ervan, de domme kracht, daar ontbreekt het vrouwelijke. Het al in dit evolutie-stadium opkomende gevoel van grootsheid vertaalt zich in de beelden die op dit moment in de wereld de grootsheid onderstrepen: macht, geld, belangrijkheid, zeer geacht zijn. Eergevoel. Maar waar die grootsheid echt op berust (Liefde, respect, bescheidenheid, zorg etc.) is hen nog niet duidelijk (gemaakt; de opvoeding hoort daar een grote rol in te spelen). Maar ook de kwetsbaarheid van de ziel is toegenomen, zodat het Denken als belangrijkste defensieorgaan zich ontwikkelt om daar wat aan te doen: een schild vormen. Hardheid, ongeïnteresseerdheid, afstand. Het is niet meer Wie we zijn. Het is onze buitenkant. Het gevoel van verbondenheid , dat wezenlijk is voor onze ziel, wordt nog slechts gebruikt als middel om ons in onze kwetsbaarheid te verzekeren van de steun van de anderen in de groep, de “tribe”. Het is het oude stammen-denken: in de groep ben je veilig, er is één baas, die moet je gehoorzamen, en buiten is iedereen vijand. Dat is de kern van groep  3A.

In groep 3B overschrijdt onze evolutie de tribe-schaal. We worden wereldburgers, we accepteren niet meer die ene baas, omdat we gelijkwaardigheid willen, eigen baas zijn. Democratie, égalité, fraternité, liberté. Maar de taal is nog hard, de behoefte groots te zijn culmineert in despotisme, koningschap zonder koninklijkheid, de slimsten pakken hun kans en manipuleren de gemeenschap. De verlokkingen van geld en macht, weelde verdelen zich dan gaandeweg onder de gemeenschap, iedereen krijgt het gevoel dat dat het doel van het leven is, dat is waarbij je je goed voelt. De democratie zet door, en langzaam ontwikkelen we ons naar level 4: meer zorg voor elkaar, openheid, transparantie, respect. Deze overgang wordt de pijnlijkste van allemaal: “3B” is tè aantrekkelijk, en de zachtheid van “4” te kwetsbaar. Ze bestaan tegelijkertijd in onze samenleving.

In de nieuwe indeling komt dan veel meer ruimte voor groep 4. Het is de meest kwetsbare groep in onze evolutie. Ze hebben bij hun conceptie al veel weten uit al die vorige levens, waar het echt om gaat, ze zijn zacht, willen niet meer strijden, strijden is niet Wie ze zijn. Ze zijn al liefde, zorg. Je herkent ze aan hun beroepskeuze, hulpverleners. Respectvol. Bescheiden, open, verbonden. Ze hoeven slechts gewekt te worden. Maar als de ouders er niet zijn om van meet af aan te zorgen dat wat ze meemaken niet de grenzen van hun draagkracht overschrijdt en hen helpen herinneren wie ze zijn, is de belasting van het in deze wereld zijn enorm. Ze zijn “Aliens”, worden niet begrepen, men is er onbewust jaloers op door hun hoge niveau, ze worden misbruikt in hun geven en ze zijn weerloos in hun kwetsbaarheid. De groep is nog niet zo groot, en ook dat draagt bij tot hun vaak genoemde gevoel van eenzaamheid. Maar zij zijn het puikje van onze samenleving. Onze voorgangers en leraren. Als ze het overleven. Het is te begrijpen dat zij met hun weten nog slechts gewekt hoeven te worden, ze weten al. Zie verder mijn boek.

In een volgende blog zal ik het nog over de evolutie-lijnen hebben. Vooral voor deze 4^e groep betekent dit een belangrijke aanvulling.

Dit wordt dan de indeling zoals die het meest logisch voelt, overal mee rekening houdende.

De nieuwe groepsindeling, ter vervanging van die op pag. 37 v.h. boek

Fundamentalisme en Nieuwe Spiritualiteit

De Nieuwe Spiritualiteit (Walsch) werpt een geheel ander licht op vele zaken. Zo zouden we op deze manier ook dit begrip, fundamentalisme, kunnen onderzoeken.

Fundamentalisme heeft in de wereld van nu een bijzonder negatieve klank. Het associeert met geweld, domme mannelijke kracht, niet in het hart zijn maar in het hoofd zitten.

Het komt omdat mensen hun eergevoel gelegd hebben in het opkomen voor de groep, de eer van de groep, in dit geval vaak de godsdienst, als denominatie. Hoe meer we leren denken in de termen van de Nieuwe Spiritualiteit, des te meer leren we leven vanuit Liefde, Liefde Zijn. Veroordelen van iets of iemand maakt dan plaats voor een uitspraak van ons Zelf (=van ons diepste wezen) dat wat daar te zien  is, niet (genoeg) met Liefde te maken heeft. Het kan ons gerust stellen dat we dat sterk voelen. Het belangrijkste leerpunt van de Nieuwe Spiritualiteit is immers dat elk gevoel een roep van onze eigen ziel is, en slechts gehoord hoeft te worden, en gebruikt om te ervaren dat ons diepste wezen Liefde is. Daarmee gesterkt kunnen we ons dan met anderen verbinden en samen wat doen aan dat andere onvolmaakte, dat we zouden willen helpen groeien naar Liefde. Dan is die kracht er ook.

Veroordelen van fundamentalisme is dus een bevestiging van ons Zelf dat wat ons in dat fundamentalisme raakt, geen Liefde is. En dat kunnen we alleen voelen als we zelf Liefde heel diep belangrijk vinden. Door fundamentalisme te bestrijden met geweld, zijn we zelf ook geweld geworden, dus geen Liefde. Het antwoord op fundamentalisme is dus: Liefde zijn.  Het ervaren, Liefde te zijn, is de bedoeling van onze evolutie. Het omega-punt, het punt van volwassenheid en volgroeid zijn. Al het andere nog is een op-weg-zijn daarnaar toe. Dus voordoen wat Liefde zijn inhoudt, kan hen die onderweg Zijn prikkelen, kan hen uiteindelijk duidelijk maken dat zij er nog niet zijn, nog in hun groeiproces vastzitten. Dat de grootsheid die ze al voelen en in hun fundamentalisme botvieren, in hun hoofd zit en niet in hun hart. De logica is dat als iemand  behoefte heeft, zijn grootsheid (of die van zijn groep) te laten zien, er dus ook al sprake moet zijn van een diepere identiteit ( de ziel), die terecht gekend en geëerd wil worden. Het is deze behoefte, geëerd te worden, die begrepen moet worden. Het is ons diepste wezen die dat wil en roept; terecht, want een gevorderd zijn in het evolutiedoel (Liefde Zijn) is het hoogste wat de ziel kan bereiken. We zijn evolutie. Nu kunnen we begrijpen, dat als we onze diepste identiteit, de ziel, nog niet kennen, dat we dan die enorme behoefte om geëerd en gekend te worden, projecteren op dat wat op dat moment in onze evolutie belangrijk gevonden wordt: macht, intellect, geld, aanzien, superioriteit, etc. De fundamentalist van nu hoeft nog slechts dóór te evolueren naar een dieper weten Wie die is. De taak van degenen die dit al begrijpen is, de waarde en schoonheid hiervan voor te doen.

Een merkwaardig punt in dit hele onderwerp is, dat de hardnekkigheid van fundamentalisme ook een betekenis moet hebben. Misschien is fundamentalisme in een andere vorm dan toch goed en belangrijk: ook weer vanuit de Nieuwe Spiritualiteit gezien kan een hardnekkig aan een doel vasthouden uiteindelijk ook een positief doel dienen: heel gemakkelijk komt dan de zorg voor het bereiken van de bedoeling van onze evolutie (ervaren dat we Liefde zijn) scherp in beeld. Er is niks mis mee, om een fundamentalist van dit doel te worden. Blijkbaar zit deze grote drive om anderen in hun evolutie te willen “helpen” en versnellen, al diep in de zich ontwikkelende ziel.

Juist ook bij het onderwerp fundamentalisme speelt de opvoeding weer een grote rol: wanneer het kind voortdurend Liefde tegenkomt en voorgedaan krijgt, gaat het al vroeg op koers naar zijn evolutiedoel. Daar is dan ook tolerantie/acceptatie voor de zijnswijze van anderen. In de jeugd worden (idealiter) de overtuigingen aangereikt en voorgeleefd. Belangrijke waarden als eergevoel etc. worden goed gedefinieerd en krijgen de juiste koppelingen: eer word dan verbonden met datgene dat werkelijk geëerd mag worden, zoals Liefde Zijn, en niet meer aan bv man zijn of van een bepaalde godsdienst.  Eergevoel is blijkbaar een bruikbaar  instrument  om mensen te motiveren om je leven voor iets te geven. Het verdient zorgvuldige opbouw om het goed te richten en gebruiken voor het hoogste doel van de evolutie, Liefde, en niet om misbruikt te worden voor de macht van een groep die dit doel nog niet begrepen heeft. Het kind  leren zijn waarde te kennen en zijn eigen leven te mogen bepalen, is daarbij noodzakelijk.

 

Dit blog kan gelezen worden als een aanvulling aan mijn boek “Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk”, in hoort dan thuis in hoofdstuk 5.

De komende tijd zal ik nog enkele aanvullingen plaatsen.

Kerk, kerker, kerkst.

Een blog over een nieuwe visie op mis-daad vanuit de Nieuwe Spiritualiteit (Walsch).

Als kerkst het woord zou mogen zijn voor het meest kerks, vroom, braaf, aangepast, dan zijn deze drie woorden op een merkwaardige manier toch verbonden. Kerken hebben lang de norm gepredikt, onberispelijkheid, net zoals de wetgever, maar hebben daarbij een diepere laag in de mens bespeeld via de macht die het begrip “God” blijkbaar heeft. Ook daar is ruim gebruik gemaakt van het straffende element, hier vertegenwoordigd in het woord “kerker”: isolatie, uitstoting, ontbering, schuld, schuldig, fout, hel, verdoemenis. Een ijzeren dwang in wat je wel en niet mag denken en doen.
We ontworstelen ons nu aan een tijd van macht, wereldse grootsheid, onvrijheid, overleven, het jasje past niet goed meer. Het nieuwe kondigt zich aan, de vorm is echter nog niet voor iedereen duidelijk. De oude dualiteit van goed / slecht vervaagt al wat: iemand is niet alleen maar slecht of goed. We kunnen al wat milder zijn: het gaat over het gedrag van iemand. Het wordt allemaal wat ingewikkelder: als iemand slecht was, was het duidelijk. Als zijn gedrag slecht is, kan hij toch zelf nog goed zijn. Maar wat is dat zelf dan wel?
De Nieuwe Spiritualiteit, zoals die op ons af komt via de boeken van ND Walsch, heeft ongelofelijk veel helderheid gebracht. We hebben het hoogtij van het verstand meegemaakt, met al zijn wetenschap, met grote kansen voor de slimsten, en schijnbaar het vermogen je gevoel uit te schakelen. Het heeft veel mogelijk gemaakt, veel welvaart gebracht, maar ook veel schade en verlies van zorg voor de ander. Het gevoel is inderdaad (Walsch) de taal van de ziel, van dat Zelf: dat is onze diepste identiteit, met als voornaamste kenmerken Liefde en éénzijn, verbondenheid. Niemand is uitgezonderd. Zij is een stukje van die God. De kerken hebben liefde gepredikt, maar haar vertegenwoordigers en leden hebben dat vaak slechts in woorden beleden, sommige daden blijken nu – ook juridisch – mis-daden. Daarmee waren de religies niet anders dan de rest van de wereld: macht, intriges, slimheid, overleven ten koste van anderen. De eigen groep telde, daar was je veilig en betekende je iets. Het is een stukje van onze evolutie.
Het Denken moest ons primitieve gedrag kanaliseren en reguleren, wetten waren nodig en daarmee ook de opsporingsorganen: voortdurende aanpassing is nodig om de vindingrijkheid van de slechterikken bij te houden. Het is een sport of spel geworden, onze crimi-series boeien ons mateloos. De daders worden toch gesnapt dankzij de nieuwste technieken. Het is jacht op wild. Maar dit wild betreft wel mensen. Met een in iedereen – gedefinieerd aanwezig – goed Zelf. Meestal op de vlucht voor de justitie, maar minstens zo erg voor hun eigen geweten. Het “wilde” is slechts hun verwarring over hun identiteit met regressie naar een primitief overleven. Waar is het mis gegaan? Ieder gedrag is voorgeleefd en aangeleerd door ouders en omgeving van de mens zodra deze is geboren. Daar worden de overtuigingen aangebracht. Die leiden tot het gedrag. Moet een misdadiger, iemand die mis doet, dus gestraft worden? Of moet wellicht de maatschappij gestraft worden, die nog niet in staat is haar leden zo op te leiden dat ze de kleinste kinderen optimaal groot brengen?
Straffen is typisch een woord uit de mentale fase. In de op dit moment opkomende Spirituele fase zal dat anders gaan: we zullen elkaar moeten helpen met wat we niet goed geleerd hebben. Want onze kern, onze ziel, is Liefde. Met al haar afgeleiden: verantwoordelijkheidsgevoel, openheid, transparantie en zorg. Geen zorg als koopwaar, maar als datgene waar je jeZelf (jouw Zelf) in uitdrukt, en waarvan je kunt genieten om dat te geven. Wat niet betaald hoeft te worden. Hoe meer je geeft, hoe meer je groeit naar wat je al bent, en wat dan steviger en sterker wordt: Liefde. Dan is een misdadiger iemand die hulp nodig heeft, om weer te worden wie die was en is. Hij is beschadigd. Er zal schaamte zijn, dat is goed, dat is de motor achter de groei. Als er geen schaamte is, moet rekening gehouden worden met zeer grote schade, waardoor nog dringender hulp nodig is. Misdaden hebben vooral een mannelijke klank, namelijk als het vrouwelijke, de liefde, ontbreekt. Het mannelijke is sterk gekoppeld aan de mentale fase, met haar neiging tot verdringen van het gevoel, die de taal van de ziel (liefde) is. Blijkbaar is de schaamte om niet te kunnen zijn Wie je bent zo hevig dat je verstand ingrijpt om die diepe pijn aan te kunnen. Misdadigers werden wel gecastreerd. De domme mannelijke kracht is geïsoleerd geraakt van het vrouwelijke. De ziel is veel te weinig in de opvoeding tot leven gebracht, zodat heel veel mensen geen echte identiteit hebben. De seksuele oerkracht is daardoor gefrustreerd en niet in balans. Het vrouwelijke en het mannelijke horen snel tot een mooie samenwerking uit te groeien, androgyn worden: het mannelijke draagt het vrouwelijke (de Liefde) en brengt haar tot uitstraling. Dat is ook het grootste verlangen in de mens, dit te bereiken en beleven: daarin gekend en geliefd (=bevestigd) worden. Wanneer de kern, Liefde, niet gevoed wordt (door liefde van ouders en omgeving), overheerst het mannelijke, het denken. Dat leidt tot liefdeloos denken en gedrag. En het hunkeren naar liefde en bevestiging van de mooie vrouwelijke kern moet wel de bron zijn van de belangrijkste ernstige ziekten, die juist gevoelig zijn voor de geslachtshormonen: eierstok-, baarmoeder-, borst-, en prostaatkanker (en ook van prostaatvergroting). Want liefde streeft naar éénzijn, in haar hoogste vorm, met ook de seksualiteit als kostbare uitdrukkingsvorm. En denk ook nog eens aan het verband tussen man-vrouw-aspecten en schaamte: schaamstreek, schaambeen: onze intimiteitplekken. Onze samenleving en religies zijn daar op een heel negatieve manier mee omgegaan. De intiemste uitingen van de ziel, liefde, zijn gekerkerd, zwart en lelijk gemaakt.
Wanneer een kind niet (voldoende) geliefd en gerespecteerd wordt, ontstaat niet de (liefdevolle) identiteit, maar juist krenkbaarheid, gevoelens van waarde-loosheid, on-zekerheid, angst. Diepe emoties kunnen langdurig opgeslagen worden maar zullen ooit schade berokkenen aan de persoon zelf of aan de omgeving. Wat er dan gebeurt is soms sterker dan de mens zelf, en kan leiden tot moord, destructie of perversies, etc. En dat ze langdurig opgeslagen werden is omdat de maatschappij nog niet weet wat werkelijke opvoeding inhoudt, en geen goede reactie kent op de alarmsignalen. “Doe normaal” is goedkoop gezegd. Maar het is een kerker, waar de explosie wordt opgebouwd.
Niemand heeft schuld, maar het moet wel anders, en het gaat ook anders, al heel snel. Als we willen. Het gaat over ontdekken dat we (daarvoor) kunnen kiezen. Het gaat over volwassen worden, volgroeid raken. We zijn onderweg. Door elkaar in die kern te zoeken en herkennen worden we steeds meer Wie we zijn: Liefde.

Pasen 2013

“Weg met de monarchie, het is 2013!” Een visie vanuit de Nieuwe Spiritualiteit

Deze boodschap kwam van de anonieme jongedame in gesprek met Paul en Witteman deze week. Het was waarschijnlijk schokkend voor de koningin, die plaats gaat maken voor haar zoon, zodat deze jonge vrouw door de politie werd afgevoerd.
Het is weer een mooi voorbeeld van een gebeurtenis, die je kunt gebruiken om vanuit de Nieuwe Spiritualiteit te oefenen in het nieuwe denken.
Haar strijdbaarheid in haar boodschap duidt erop dat het haar menens is. Het zal deels ontstaan uit een voorgeschiedenis die leidt tot moeite met autoriteit en niet voldoende in het genot van autonomie en respectwaardigheid opgegroeid zijn, maar door alles heen klinkt het geluid van oprechte wens tot gelijkwaardigheid en vrijheid. Daarmee past dit incident volledig in de grote gebeurtenissen die mondiaal hun taal spreken van weerstand tegen onderdrukking, onrecht, misbruik, onvrijheid. En hoe dieper je dat voelt, des te luider klinkt het protest. Alleen, je ziet dat de kracht ervan zo enorm kan zijn dat ze slechts destructie veroorzaakt, en daarmee vervalt het hele proces tot het peil waarop zich ook het probleem zelf (de ongelijkwaardigheid en onderdrukking) heeft afgespeeld. Zie het enorme bloedvergieten ten zuiden en oosten van de Middellandse Zee.
De hoop is erop gevestigd dat werken vanuit de volgende fase in onze evolutie (de spirituele fase) een nieuw begrijpen en een nieuw antwoord mogelijk is.
Monarchie betekent letterlijk alleen-heersen. Dit begrip geldt allang niet meer in ons land en voor dit vorstenhuis. Wellicht is het woord nog zeer van toepassing op andere machtsstructuren zoals multinationals of machtige personen, groepen of families achter de schermen. En terecht moet dat weg. De tijd die komt, en die de aanleiding is van al deze strijd, is de tijd van Liefde met al haar afgeleiden zoals respect, verantwoordelijkheidsgevoel, verbondenheid, zorgzaamheid, openheid. Het zijn de begrippen die we kunnen herkennen achter onze diepste emoties en verlangens, zowel in de positieve, zoals ontroering en dankbaarheid, als in de negatieve, zoals haat, verontwaardiging, teleurstelling. De werktuigen zijn vertrouwen, acceptatie, vreugde, Geven, helpen, respect en bezieling. Maar ook kracht, die zorgt dat dingen ook echt veranderen, die moeten veranderen. En die kracht ontstaat maximaal in het teamwork van individuen die deze passie delen en gegroeid zijn de diepste identiteit, je kern, je hart, je ziel, vandaar het woord bezieling. Het weten, dat we bestaan uit dat ene ideaal van Liefde en éénzijn, allemaal, zonder uitzondering.
Dan komt het woorddeel “mono” weer terug, en we herinneren ons dat we het woord monotheïsme kennen: er is maar één God: in de Nieuwe Spiritualiteit krijgt dit nog meer betekenis: alles is één, we zijn stukjes van die enorme brok energie, intelligentie en Liefde.
Wellicht dat in vroeger dagen degenen waarbij de grootsheid van hun diepste wezen al voelbaar ontwikkeld was, er behoefte bestond dit te etaleren door het te koppelen aan de grootsheid van het Opperwezen, dat gekend werd in aanbidding en machtig aanvoelen. De tijd van superioriteit en macht in pracht en praal stort op dit moment in, niet zozeer omdat de grootsheid minder gevoeld wordt, maar omdat er een einde komt aan de tolerantie van ieder mens om vernederd te worden. Wie haalt het in zijn hoofd, hoger te zijn dan wij… Het begon met de Égalité, Fraternité en Liberté, en komt nu pas goed op gang. We zijn allemaal bijzonder en kostbaar. Het wordt tijd dat we onze kinderen dit met de paplepel ingeven, zodat het snel leidt tot Zelf-verzekerdheid, Zelf-respect.Dit zal een krachtige liefdebron vormen om de wereld mogelijk te maken die we met onze diepste verlangens uitdrukken.
Beatrix heeft het goed gedaan: de macht losgelaten en het ware koningschap verkend: koninklijk leren zijn is ons doel: wijs, tolerant, krachtig, respectvol, verfijning, liefdevol, bescheiden, en zorgzaam zijn. Het zijn begrippen die horen bij het doel van onze evolutie, waar we naar op weg zijn. En de grootsheid daarin wordt van binnen gevoeld, is niet afhankelijk van de bevestiging van anderen. Leider zijn is een erebaan, waar je sowieso je best voor doet om het inhoudelijk koninklijk in te vullen, maar waar je niks méér voor hoeft te verdienen dan een ander. Het is een talent, net als een goede bakker zijn of schoonmaker.
Een koning is een rolmodel, een voorbeeld, een inspirator. In de tijd die nu begonnen is.
Kunnen we ook koninklijk reageren op elkaar? En machthebbers verlokken tot echt koningschap?

ADHD, gezien vanuit de nieuwe spiritualiteit

Er is momenteel veel te doen over ADHD. Vooral over het overmatig gebruik van medicatie als Ritalin ervoor. De diagnose wordt steeds vaker gesteld, mogelijk omdat het beeld sneller herkend wordt, wellicht omdat het meer voorkomt, en ook omdat het taboe op het hebben van een psychiatrisch etiket wat afneemt: men is blij dat er erkenning is voor een beeld dat de betrokkenen maar ook ouders en omgeving veel problemen kan bezorgen.

Als huisarts heb je er veel mee te maken, je kent de gezinnen en ook de families waarin het voorkomt. Al snel volgt doorverwijzing omdat begeleiding van patiënt en ouders veel tijd kost.

Maar de ernst van het ADHD beeld kan behoorlijk variëren: er zijn lichte en zware gevallen, en er zijn ouders die veel aankunnen en er zijn er die er snel uitgeput van raken.

Mij heeft altijd geïntrigeerd, bij elk ziektebeeld: wat kan de oorzaak zijn, waardoor je het beeld ook beter kunt behandelen en zo mogelijk voorkomen.

Nu is het leren denken en handelen vanuit de Nieuwe Spiritualiteit (NS) een enorme aanwinst gebleken juist voor het huisartsenvak. De kracht van de emoties wordt daar recht gedaan, en gezien als een uitspraak van de diepste identiteit, die daarmee gekend kan worden. Aangezien die diepste identiteit geheel identiek is met het begrip “kern”, “hart”, “ziel”, etc. is daarmee een verbinding te leggen met het wezen van die ziel: Liefde. In het algemeen is niet voor iedereen duidelijk dat ieder mens in principe deze positieve kern heeft. Want men werkt niet (meer) met het begrip ziel, en beoordeelt mensen op wat men ervan ziet, het totaal van gedragingen. De NS biedt nog een ander instrument om dingen beter te begrijpen: het begrip evolutie. Die ziel lijkt ook een evolutie door te maken. En er is verschil tussen mensen wat betreft het stadium van de  ontwikkeling van hun ziel. Dat verschilt al per persoon op moment van de start van een leven, bij conceptie. Maar ook in het leven kan die ontwikkeling sprongen maken. Zo kan iemand die in een kwaad daglicht is komen staan in de jeugd, zich verderop tot een zeer sociaal en geacht medemens ontwikkelen. “Eens een dief, altijd een dief” is een veroordeling die in de komende tijd van de Spirituele fase, tot het verleden zal behoren. Want met liefde kijken naar anderen, en vooral naar jezelf, staat daar centraal.

Na 35 jaar huisartsenwerk denk ik stellig te hebben waargenomen dat juist in de groep mensen met allerlei psychiatrische etiketten vooral die medemensen voorkomen, waarbij je tekenen van die hogere ontwikkeling kunt waarnemen: zorgzaamheid, gevoeligheid, openheid, kracht, behoefte gekend en gewaardeerd te worden etc. Dit zijn kwaliteiten die sterke reacties kunnen veroorzaken in de omgeving. Sterke emoties, diepe verontwaardiging. Ook is hun individualiteit al sterk ontwikkeld. Dat maakt dat ze snel in conflict komen met ouders en leraren. Door hun openheid (te verstaan als zorgzaamheid, betrokkenheid, verbonden zijn, gevoeligheid) krijgen ze zoveel indrukken binnen dat ze deze niet meer goed kunnen hanteren. De in het algemeen ook goede intelligentie ontaardt dan ofwel in multi-tasking ofwel geestelijke uitputting. Ze moeten dan geholpen worden om de gewone dingen te kunnen doen. Vaak ook nemen de studieresultaten af.

De volgende items zouden dan logisch en helpend kunnen zijn:

1. Leren concentreren, met erkennen en waarderen van al die kwaliteiten die leiden tot dat overmatige open staan voor alle prikkels. “ik zie je gaven daarin, daar kun je later nog veel aan hebben. Maar je zult al je energie nu moeten steken in het leren je te concentreren”.
2. Een rustige omgeving. Rustpunten, stiltemomenten inbouwen.
3. Het open staan gebeurt ook lichamelijk: voedingsallergie komt er vaker voor naar mijn indruk, en voedselintolerantie idem. Het is bekend dat diverse kleurstoffen en “voedingsmiddelen” de onrust en concentratie negatief beïnvloeden.
4. Respect voor de al gevorderde ziel daarachter: het is mij geheel duidelijk dat een kind met een hoogontwikkelde ziel nóg veel meer (spiritueel) volwassen ouders nodig heeft. Dat betekent liefdevol, consequent, stevig, respectvol omgaan met dat kind, en daar heel veel energie en tijd in stoppen. En vooral vóórleven: de voorbeeldfunctie is voor elk kind zeer bepalend, maar nog het meest voor deze groep kinderen.
5. Je verdiepen in de gedachtegang van de NS. Dat verdiept ook je eigen leven en maakt opvoeden tot iets dat niet alleen het kind ten goede komt, maar ook je eigen leven enorm verrijkt en nieuwe perspectieven biedt. ADHD kinderen hebben meestal ook ouders met gevorderd evolutieniveau. Dat laatste betekent echter helaas tot nu toe dat deze ouders zelf ook al beschadigd zijn door de onwetendheid in hun eigen jeugd. En dan ook nog zo’n ingewikkeld kind moeten kunnen  begeleiden: het is hoog tijd voor instituten of gespreksgroepen etc. waar deze kennis verder ontwikkeld gaat worden. Zodat men daar voor begrijpen en begeleiding kan aankloppen. Iets niet kunnen is niet erg, maar geen hulp durven vragen omdat je dan tekort zou schieten is erger. Niemand is fout of slecht. Wat er aan de hand is, is dat de juiste kennis ontbreekt en dat die op dit moment ontstaat.
6. De diagnose niet stellen (L Batstra) helpt, want het kind moet gezocht, en geëerd worden in zijn anders zijn, en geen etiket of pillen krijgen. Maar de begeleiding die in de centra gegeven wordt is vaak hard nodig, voor de ernstigere gevallen.

Om deze visie te kunnen begrijpen en accepteren verwijs ik naar mijn boek “Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk” en de boeken van N.D. Walsch.

Een woord bij ‘Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk’

Om deze blog te kunnen begrijpen en volgen zijn een aantal elementen noodzakelijke bagage. Het zijn elementen die bestaansrecht hebben, resp. waardevol zijn omdat honderden mensen er in de gesprekken die ik met hen de laatste 15 jaar lang mocht hebben, met hun gevoelens en emoties uitspraken over gedaan hebben. Ze spraken hun verzuchtingen uit over de wereld zoals die zou moeten en wellicht kan zijn, dan wel hun afschuw over de wereld zoals die nu nog is.

Neal Donald Walsch als inspiratiebron
Omdat sterke gevoelens in het hulpverlenersvak vaak als pathologie beschouwd werden en we mensen dachten te kunnen en moeten helpen met het verkleinen van die belasting, bleef de diepe achtergrond van die emoties verborgen.

Neal Donald Walsch heeft me de ogen geopend om deze krachten te leren herkennen als taal van de ziel. Om het wat aanvaardbaarder te maken in deze wereld waar woorden als ziel en God geen betekenis meer hebben, is het zinnig ze nog even te belichten. Ziel kennen we niet zozeer meer als religieus woord, maar wel als Kern, hart, diepste laag. ‘Die man, die is de ziel van zijn bedrijf’: de man waar alles om draait.  De kern. Het Wezen. En zo heeft ziel ook nog een andere klank, gekoppeld aan emoties: ‘dat heeft mijn ziel geraakt’. Of, ‘nu heb je me op mijn ziel getrapt’. We kennen deze begrippen eigenlijk alleen nog maar als een uitdrukking van hoe diep iemand je wel geraakt heeft. Diep. De diepste laag van de mens, dat is waar we het nu over hebben. Het Latijnse woord voor het binnenste van het binnenste is ‘intima’, de binnenkant van onze bloedvaten. Intimiteit heb ik dan ook leren opvaten als dat domein dat met die diepe laag te maken heeft. Daar leeft datgene wat je sterk beschermt en niet aan iedereen laat zien. Wat dus kostbaar moet zijn. En kwetsbaar blijkt.

En daar valt het woord: waardevol, kostbaar. Als we goed naar onze gevoelens kijken blijkt dat wanneer het sterke emoties betreft, het eigenlijk altijd over die waarde gaat. Ontroering als die waarde gekend en geëerd wordt, woede, teleurstelling, irritatie etc als die miskend of genegeerd word. En ook: kwetsbaar. Je kunt je vervolgens voorstellen dat iets dat zowel kwetsbaar als waardevol is, stevig beschermd wil worden. Zo zijn sterk beschermende reacties als woede en angst steeds logischer, ze weerspiegelen de ervaring dat iets bedreigd of miskend wordt, wat wezenlijk voor je is.

De volgende stap is dat we zullen moeten accepteren dat die krachten, vooral de negatief ervaren krachten als woede, angst, teleurstelling, verontwaardiging, zo intens kunnen zijn dat ze zelfs lichamelijk doorwerken. Tot dat moment zal ons Denken proberen die krachten te hanteren door coping mechanismen en defensiemechanismen (projectie, ontkenning, sublimering, omkering), maar als dat ook niet lukt lijkt het dat je die energie kunt bufferen in je lijf (verdringing): een grote hoeveelheid (negatief ervaren emotie-)energie (E= mc²),  wordt dan in een klein beetje massa omgezet, en zou, als je daar beter mee om kunt gaan, later weer bruikbaar zijn. Daarover verderop. Maar het is wel negatief gelabelde energie en zou dus een ‘negatieve’ massa genereren: de bron van ziekten en veroudering? Ziekten die pas in de loop van je leven ontstaan als depressie en psychosen, maar ook lichamelijke ziekten, geven daar ondersteuning aan. Want veel is daar nog onbegrepen van, we kunnen ze wel beschrijven en hun aanwezigheid vaststellen, en soms medicijnen voor bedenken, maar hun ontstaan is verborgen, en tot nu toe onbegrepen. Maar vanuit spiritueel denken logisch.

Buiten gebaande medische en religieuze overtuigingen gaan
De (Nieuwe) spiritualiteit (zie Neal Donald Walsch: Een ongewoon gesprek met God, en volgende) geeft veel logica, die zowel in de religieuze voorgeschiedenis als in ons medisch weten ontbreekt. Je moet alleen durven. Durven denken je buiten de gebaande medische en vastgeroeste religieuze overtuigingen te begeven. We leven in het tijdperk van het Mentale, (na de vitale fase). Op dit moment breekt de spirituele fase door. De tijdschriften staan bol van de spiritualiteit, behalve de medische. Het leeft, men zoekt. De spirituele fase kon aanvangen zodra ons voelen ruimte kreeg. Flower power, liefde. Het wezen van de (nieuwe) spiritualiteit is de Liefde. Met al haar vertakking en als zorg(zaamheid), verantwoordelijkheid, betrokkenheid, respect, openheid, creativiteit, etc. En het mooie is dat dat de woorden zijn die we eigenlijk aan de God zouden willen koppelen die we zouden willen kennen. Dat geldt ook voor woorden als heerlijk, prachtig, hartverwarmend, gelukkig, blij, die je bedoelt als je zeg: ‘ik voel me goddelijk’, als je je eens even heel lekker voelt: we kennen ze en zijn hun diepe betekenis wat kwijt.

De straffende God, de God in wiens naam, in het verleden en zeker niet minder nu, mensen elkaar te lijf gaan en uitmoorden, of de God, wiens vertegenwoordigers zich vergrepen aan degenen die aan hun zorg werden toevertrouwd, hebben we verworpen. Terecht, en dat is ook de grootste wens van de God die spreekt in Walsch. Daar wordt duidelijk dat het onze overtuigingen zijn, die ons gedrag veroorzaken. Het veranderen van onze overtuigingen is noodzakelijk om ons gedrag te kunnen veranderen. En die overtuigingen worden ons in onze vroegste jaren ingelepeld  door onze ouders. Die deze ook gewoon doorgaven zoals zij het geleerd hebben.

Verschillen in ontwikkelingsniveau
De genoemde positieve kwaliteiten als betrokkenheid, liefde en zorg etc. heb ik in de loop van de duizenden gesprekken eigenlijk leren kennen als kenmerken van het hoogste wat de evolutie van de mensheid voortbrengt: het besef wie we eigenlijk zijn. Wat in de loop van de evolutie toeneemt, is: gevoeligheid, openheid, kwetsbaarheid, kracht, en de behoefte daarin gekend en geëerd te worden. En die evolutie doen wij in ons leven nog eens over. Zodat het je ontwikkelen naar dat jezelf mogen ervaren als goed, kostbaar, liefdevol etc. ook zelden al gereed is aan het begin van ons leven. Het begin is woelig, en het verstand is nog voortdurend bezig de kwetsbaarheid te beschermen, overleven in deze harde wereld. Een ander gegeven dat ik heb moeten concluderen is dat er verschillen bestaat tussen mensen in het niveau van ontwikkeling van dit weten wie je bent. Iedereen heeft die kern, de ziel, al in zich maar het lijkt of het startniveau per leven verschilt: zo kan ik begrijpen dat al op de kinderleeftijd opmerkelijke verschillen in gevoeligheid, zorgzaamheid, etc waarneembaar zijn. Daar komt bij dat een kind de eerste jaren slechts voelt, maar nog niet kan spreken en van gedachten wisselen. Dit is een zeer kwetsbare fase, waarin het ook nog eens zeer sterk de voorbeeldfunctie van de ouders nodig heeft, en voeding voor de diepste identiteit, de ziel. Het Zelf. Die door hen gevoed moet worden met zielevoedsel: liefde, verbinding, veiligheid en respect. (Vooral een moedertaak).  En zo snel mogelijk moet ook het opvoeden starten, wellicht de belangrijkste vadertaak: de gevoelens van het kind waarnemen, respecteren, begrijpen en genieten als de aanwezigheid van die mooie kern. En dit zal hij terugkoppelen naar het kind, en elke emotie ervan tot voedsel voor die identiteit helpen omzetten, zodat het kind dat al vroeg leert. Positieve emoties (blijheid, dankbaarheid) geven nooit problemen, maar de negatieve des te meer. Maar ook die emoties zijn uitspraken over welke wereld dat kind, deze mens, wil, en wellicht ook komt helpen bevorderen.

Verder is het denken in evolutietermen heel verhelderend. Zo is het mogelijk beter om te gaan met de negatieve kant van mensen: als we mensen niet slecht of minderwaardig vinden, maar slechts nog niet geworden wie ze zijn, kan daar een gevoel van mededogen komen in plaats van afkeer of veroordeling.  Bovendien kan een besef dat het hoogste evolutielevel niet gekenmerkt wordt door macht, geld, slimheid, intelligentie, etc., maar door bescheidenheid, zelf-verzekerdheid, betrokkenheid, liefde zijn en –leven, geven, zorgzaamheid, etc. mensen met die eerste ambities wakker schudden en hun koers doen verleggen naar dat nieuwe werkelijk doel van onze evolutie. De hoogste trap van deze evolutie is dan Liefde Zijn, daarin op eigen benen staan, al je gevoelens herkend en geëerd hebben als bewijzen voor die ziel die je bent. Het christusbewustzijn, denk ik. God die zichzelf ervaart.

Welnu, dat is, wat ik leerde en in mijn boek probeerde te verwoorden. Het is een massa denkbeelden, die me vele jaren gekost hebben om ze te zien en omarmen, en niet direct bij iedereen toegang zullen vinden. Maar hoe meer je ze durft toe te laten, des te sneller gaat het helingsproces. Want we zijn allemaal zwaar beschadigd door elkaar, tenzij we de pijn ervan leren omzetten tot het leren ervaren Wie je bent. Waar we nu nog proberen de wereld om ons heen zo te formeren dat we erin kunnen leven, groeit daar de uitdaging om zelf sterker  te worden en Zelf-bewuster. Zelf-verzekerder ook.
Het kan, in zeer vele contacten blijkt het te werken, en geeft het nieuwe hoop, en kracht.

De wereld en onszelf scheppen
In volgende blogs zal ik vele voorbeelden proberen te geven van hoe je situaties die we met zijn allen dagelijks om ons heen scheppen (we zijn scheppers!), zou kunnen, nee, moeten interpreteren.
Maar om ze te begrijpen zal bovenstaand nodig zijn, liefst uitgesponnen zoals in mijn boek, maar zeker ook terug te vinden in de boeken van Neal Donald Walsch.
Met zijn allen kunnen we de wereld en onszelf weer herscheppen (re-creëren) zoals ze  en wij bedoeld is/zijn.

Over nieuwe spiritualiteit

De boeken van Neale Donald Walsch waren voor mij een ongelofelijke bevestiging en grote bron van inspiratie. Het is gewoon erudiete kennis die op dit moment van onze evolutie nodig is om verder te kunnen in deze vastlopende wereld. Hij schreef de antwoorden die in zijn hoofd ontstonden op. Dit waren antwoorden op de vragen die onze mensheid op dit moment stelt. Hoe dan ook zijn dit belangwekkende teksten, waarvan de kwaliteit nog vrij ongrijpbaar is voor iemand die slechts veel technische kennis heeft. Het geheel heet daar ‘Nieuwe Spiritualiteit’. Deze heeft een andere structuur dan de oude spiritualiteit. Bij de laatste denk je mogelijk meer aan devotie, ingetogenheid, mooie gezangen, vroomheid, etc. De nieuwe Spiritualiteit heeft, zoals ik het voel, veel meer een kennisaspect; het is logica, die recht doet aan de kracht van de emotie. Zij rekent af met geloven (‘want het is niet te bewijzen’) als tegenhanger van de logica. Het eigen Weten wordt sterk gestimuleerd, en het eigen gevoel of dingen kloppen of niet wordt veel meer opgewaardeerd. Want de diepste laag, die ziel, is vaak al aanzienlijk ontwikkeld en roert zich. Zodat aan de uitingen van die ziel, oftewel de gevoelens, de betekenis kan worden gehecht die ze moeten hebben.

De nieuwe Spiritualiteit brengt de ontbrekende kennis, en corrigeert de bestaande denkmodellen, over God, Leven, en brengt veel duidelijkheid waar veel speculatie was, met angst en onzekerheid. Het brengt de mens rust en kracht door het hervinden en opbouwen van een identiteit, die weliswaar geen recht doet aan de opvattingen over grootsheid en voornaamheid zoals in deze tijd gebruikelijk zijn. Maar door het aanreiken van een nieuw waardenstelsel met criteria als Liefde, zorg, verantwoordelijkheid en openheid wordt een nieuwe grootsheid gedefinieerd, die herkend wordt door velen, wanneer ze hun eigen gevoelens over deze zaken teruglezen. Door deze nieuwe criteria, en het weer betekenis geven aan de ziel als deel van de Godheid, is deze kennis niet alleen praktisch bruikbaar, maar verbindt zij ons ook terug met de schepper, en brengt zij een nieuw levensdoel: onszelf leren herscheppen in de volgende mooiste versie van de beste visie over wie en wat mensen eigenlijk zijn. Hoofdstuk 4 van Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk zal hier uitgebreid op in gaan. Deze Nieuwe Spiritualiteit is echter voor dokters een heel ongebruikelijke kennisbron door de enorme afstand die in ons vak is geslopen tot de pastorale zorg en de spiritualiteit. Maar juist door de rijke kennis en de logica die door deze Nieuwe Spiritualiteit gebracht wordt, is zij veel gemakkelijker te integreren in ons vak. ‘Wer heilt hat Recht’ (Dr. Samuel Hahnemann), en die Mens van tweeduizend jaar geleden kon daar wel wat van.

 Fragment uit Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk.

Genezen vanuit een andere denkwijze

Een mens groeit.
Ook als huisarts groei je.
In 35 jaar verandert het vak. Het wordt groter, steviger, duidelijker. Je kunt meer. Maar ook het besef van de grenzen van de mogelijkheden van het vak neemt toe. We scholen ons bij om meer zelf te kunnen diagnosticeren en behandelen, en proberen het voorwerk van de specialist over te nemen. Of we proberen een verwijzing overbodig te maken. We laten ons door deze specialisten bijscholen, en delen ongemerkt met hen de automatische acceptatie dat ziekte er gewoon is. Dit kenmerkt de geneeskunde van nu: de kwaal bijsturen, verlichten; nauwelijks zoeken naar oorzaken en betekenis. De huisarts heeft echter de mogelijkheid om het hele spectrum van ziekten en ook de mogelijke invloeden erop te kunnen overzien, naast het benoemen en bijsturen van de kwaal. Zo vallen mij verbanden op, met (en invloeden van) terreinen buiten de geneeskunde. Bovendien heb ik in de loop van de tijd door mijn contacten de gelegenheid tot voortdurend waarnemen en begeleiden. De huisarts beschikt dus over longitudinale (levensloop) en horizontale (verbanden waarnemen) bronnen van gegevens.

De mens achter de kwaal heeft me altijd heel erg geboeid, evenals het zoeken naar een genezen vanuit een andere denkwijze. Daarbij is de homeopathische benadering, die ik vele jaren toegepast heb, een waardevolle voorbereiding gebleken op de werkwijze die ik in dit boek zal trachten over te brengen.

Veel geneesmiddelen en geneeswijzen worden getoetst aan het beter presteren dan het ‘placebo’, de neppil. Weinigen beseffen echter hoe dit toch niet onwerkzame placebo-effect tot stand komt. En dat dit effect op een verborgen toekomstige kracht zou kunnen duiden die in de diepere lagen van mensen sluimert. Die kracht ontstaat zodra je begint te ontdekken Wie je bent. Niet weten Wie je bent, blijkt daarentegen de diepste uitputting op te leveren. Wie denk je wel dat je bent?’, blijkt een frase, die het Mogen Zijn Wie Je Bent enorm heeft tegengehouden. Het markeert de omgangsvormen van mijn jeugd. ‘Besef je wel Wie je werkelijk bent?‘, is de andere klank van dezelfde zin, en is de belangrijkste vraag die een mens zichzelf kan stellen. Om dit thema blijkt alles te draaien en mijn wens is dat het dit moment van onze menselijke evolutie heel warm zal inkleuren.

De laatste 10 tot 15 jaar ben ik begonnen een vorm/soort van geneeskunde te zoeken en construeren voor de mensen die me opvallen omdat ze op een bepaalde manier ‘anders’ zijn. Ik heb geleerd dit als ‘verder’ zijn te zien. Soms zichtbaar, soms slechts voor het geoefende oog (en vooral: oor) herkenbaar. In de duizenden gesprekken met hen (mijn patiënten) heb ik geprobeerd hun diepste verzuchtingen te verstaan en te begrijpen. Het bleek dat ze hun eigen boodschap daarin zelf meestal niet hoorden, en dat het hen bewuster maken daarvan, en hen leren ontdekken Wie ze dus zijn, tot verrassende en nieuwe mogelijkheden van helen leidden. Samen met hen werden de diepere lagen van de mens tevoorschijn gebracht; al deze mensen ben ik zeer dankbaar voor hun openheid en meedenken. De mensheid is bezig met een enorme evolutiesprong en teamwork blijkt ook nódig om deze mogelijk te maken. Samenwerken zal deze nieuwe fase ook zeker kenmerken. Wat ik benoem met evolutiesprong is de overgang van een mentale naar een spirituele fase: het gevoel wordt herkend en recht gedaan als de taal van onze essentie.

Fragment uit Spiritualiteit in de huisartsenpraktijk